Een mengelmoes, een wespennest, het episch centrum. Geen idee wat de beste omschrijving van Georgetown is, maar deze woorden dekken alle een deel van de lading. Je voelt gewoon dat er iets staat te gebeuren als je via de 13-kilomterlange Jambatan Pulau Pinang van het vasteland naar het eiland Penang oversteekt!
Even een korte geschiedenisles: sinds de Engelsen tweeëneneenhalve eeuw geleden op dit toen nog onbewoonde eiland een vrijhandelspost stichtten, is Georgetown uitgegroeid tot een kruispunt van handelsroutes en een toevluchtsoord voor gelukszoekers uit de gehele wereld. Dat sommigen daarbij de jackpot kraakten, moge onderstaande foto duidelijk maken. Dit huis is van een decadent rijke Maleise handelsbaron uit de 18e eeuw. Een grotere verzameling tirelantijnen (nooit geweten dat je driehonderd serviezen nodig hebt) zul je in je leven niet snel tegenkomen!
Die samenkomst uit alle windstreken heeft er ook toegeleid dat je hier op de gemiddeld straathoek zowel een moskee, als een boeddhistisch gebedshuis, als een kerk als een hindoetempel tegenkomt. Een van de mooiste daarvan - in ieder geval de grootste - is de Kek Lok Si. Een Boedhistisch tempelcomplex met ondermeer een 30 meter hoog bronzen boeddhabeeld en een minstens even hoge pagode:
Dit tempelcomplex is zo gigantisch dat zelfs professioneel tempelvorser Thijmen er na een tijdje schoon genoeg van had. Overigens speelde het feit dat je bijna nergens in het complex je schoenen hoefde uit te doen hierbij een niet-onbelangrijke rol. Over demystificering gesproken ...
Ook aan Thijmens ouders is overigens een groot deel van deze geschiedkundige en culturele hoogtepunten strak voorbijgegaan. Wij waren natuurlijk vooral bezig met lekker eten, of het nu was bij de straattenjes was of de chiquere restaurants van de stad:
Gelukkig hebben we al die calorien er ook meteen weer afgelopen. Gaat je toch niet in de koude kleren zitten om twee dagen, zeulend met kinderen door een snikhete, zeurend drukke stad te slenteren!
Overigens had Thijmen in een van deze achterafstraatjes zijn tweede spot. En dit keer niet een eekhoorn. Gillend van enthousiasme sprong hij heen en weer, wijzend op de open riolering. "Mama, Papa, kijk! Ratjes!" We moeten hem duidelijk nog leren wanneer verkleinwoorden wel en niet op hun plaats zijn ...
Na twee intensieve dagen is het nu tijd om weer een balansdag op te nemen: we gaan opnieuw de jungle in! (Dit keer wel met wifi want we schrijven deze blog vanuit het Belum Rainforest Resort.)
PS, in het licht van de blog van gisteren is onderstaande fotoserie hilarisch. Dit is het resultaat als je probeert Suus, Thijmen en Ole samen op een foto te zetten. (Suus had Ole daarvoor aan de hand genomen.) Laten we het er op houden dat de kleine boef erg veel van de camera houdt;-) Let ook vooral even op Suus' berustende blik op de laatste foto ...
Location:Georgetown, Maleisie
