Bovenstaande foto vertelt niet eens kwart van het verhaal; in ieder geval mist de steile afgrond aan onze kant van de weg! Geen probleem; als ware kamikazepiloten hebben we ons zoals inmiddels gewoonlijk in het Maleisische verkeer gestort. Helaas bleken niet alle medeweggebruikers even behendig te zijn. Nadat wij met een hellingproef achteruit de auto in de berm hadden geparkeerd (en dan hebben jullie nog niet eens gezien in wat voor een afzichtelijk grote mini van we rijden), was een buschauffeur zo vriendelijk even onze achterkant aan te tikken. Voor alle duidelijkheid: hij was de laatste in een rij van tien auto's - waaronder een andere bus - die ons daar moest passeren. Het enige deukje in een tot nu toe vlekkeloze vakantie. Hopen dat het verhuurbedrijf er niet al te moeilijk over doet ...
Anyway, dit weggetje leidde naar de Sungai Palas Tea Plantation. Volgens echt alle reisgidsen de mooiste theeplantage van het Maleisische schiereiland. En dus was het er een drukke bedoeling. Je moest bijna over de Japanners heen klauteren om iets van de bezienswaardigheden te zien. Die betroffen vooral de prachtige oude machines waarmee de thee wordt gemaakt. Echte industriële monumenten. Thijmen wilde van elk apparaat precies weten wat daarvan nu weer de werking was!
Over Thijmen en obsessies gesproken, we hebben er een nieuwe bij. Tempels. Van onze oudste moeten we bij elk gebedshuis stoppen. Dus gingen we vandaag vol in remmen voor de Hindoetempel van Brinchang. De kleine dondersteen voert daar steeds als argument bij aan dat we in KL een tempel die we graag hadden willen zien, hebben gemist. Wat klopt. Maar volgens ons vindt hij om een of andere reden de gewijde, stille sfeer en de veelvormige beelden, machtig interessant. Op fluistertoon vertelt hij daarbij dat tempels best wel spannend zijn ...
Terug naar de theeplantage. Naast een fabriek heb je natuurlijk ook theeranken - ongelooflijk hoeveel die struiken op knoestige, oude wijnstokken lijken - nodig om het edele vocht te produceren. Een romantische wandeling door de mistige, geurende velden die strekten zover het oog reikte, zat er helaas niet in. Het was in de rij staan om tussen een paar vierkante meter struikgewas het geijkte plaatje te schieten. Blijft nog steeds Aziatisch massatoerisme;-)
En zoals inmiddels gebruikelijk is, hebben we de avond afgesloten met een selectie aan plaatselijke specialiteiten. Bij Thijmen viel vooral de patat met ketchup in goede aarde ( ... )
Al met al klaar om morgen door te reizen naar het waterpretpark en nabijgelegen orang oetan eiland. Een stop die de jongens hopelijk nog lang zal bijblijven!
Wat heerlijk om via dit blog een beetje met jullie mee te reizen! Geniet-se daar. En veel plezier bij de oerang-oetangs... Liefs uit Leiden
BeantwoordenVerwijderen